W literaturze
 Kino
 Odzież



Peliss-odzież wierzchnia, z rękawami lub bez, była wykonana z różnych materiałów i noszona na sukience. W przeciwieństwie do płaszcza pelissa nie miał klapek, kołnierzyka. Sama nazwa pierwotnie oznaczała odzież futrzaną (pelt – "skóra"). Czasami pelissa może być bez zapięć, czasem z guzikami na piersi, czasem z guzikami na całej długości. Wewnątrz z tyłu znajdowały się wstążki, które wiązały się wokół talii. Peliss był noszony przez całą epokę pionową, w 1817 r.odrodził się w sukience peliss.

   
Tkaniny: Kaszmir, drukowany jedwab, aksamit, muślin (gładki, drukowany lub kolorowy), satyna, wełna, nanca, bawełna skośna, tafta jedwabna, plis.
Pierwsza dekada ery pelissa była przeważnie krótka, w połowie wzrostu lub w trzech czwartych, w kolejnych latach – zawsze do kostki.Letnie pelissy były bez podszewki, w przeciwieństwie do zimowych (na przykład "czarny aksamitny pelis z podszewką z różowego plisu", 1821).Zarówno we wczesnych, jak i późniejszych latach peliss czasami był na huśtawce.Szczególną formą był pelisse Donnilett, gdy Stanik otwierał koronkową chustę, a zapięcia były na dole (1818). Innym typem był peliss o zapachu, który można było owinąć wokół ciała (w modzie od 1809 do 1819).Ogólnie rzecz biorąc, pelisse zmieniał się, aby pasował do sukienek w kroju i wykończeniu. Stopniowo, po zapięciu z przodu, peliss rozwinął się w nową formę sukienki: "sukienka peliss", a w jej późniejszej odmianie - "readingot".